ذخیره کردن Save
ذخیره کردن یا Save چیست؟
ذخیره کردن (Save) در دنیای فناوری به عملی گفته می‌شود که طی آن داده هایی روی یک فضای ذخیره سازی (مانند هارد دیسک) ماندگار می‌شود.
هرچند ذخیره داده ها در قالب یک فایل رایج‌ترین کاربرد برای اصطلاح Save می‌باشد اما ویرایش تنظیمات، تغییر آیتم‌های یک لیست قابل ویرایش، تغییر مشخصات کاربری در یک پنل تحت وب، نگه داری میزان پیشرفت در یک بازی ویدئویی و … نیز از جمله مواردی هستند که ممکن است از این اصطلاح برای ماندگار کردن داده های مربوط به آن‌ها استفاده شود.
در اغلب نرم افزارهایی که برای ایجاد یا ویرایش فایل ها مورد استفاده قرار می‌گیرند امکان ذخیره سازی داده های خاصی در قالب یک فایل برای کاربر فراهم می‌شود. این کار معمولا از طریق آیتمی با نام Save یا Save As در منوی File، آیکن فلاپی دیسک در نوار ابزار نرم افزار یا دکمه ای با عنوان Save میسر می‌شود.
معمولا بسته به نرم افزار، نوع (یا فرمت) و پسوند فایل های قابل ذخیره سازی توسط نرم افزار متفاوت خواهد بود. برای مثال یک نرم افزار ویرایش گرافیک های شطرنجی مانند Microsoft Paint قادر به ذخیره کردن تصاویر در فرمت های مختلف تصویری نظیر PNG و JPEG و BMP و GIF و TIFF می‌باشد.
چرا باید فایل ها را ذخیره کنیم؟
به عنوان مثالی ساده اگر در حال کار روی یک سند متنی یا ویرایش یک تصویر هستید تا زمانی که تغییرات و محتوای ایجاد شده خود را ذخیره نکرده‌اید در اثر خاموشی سیستم یا بروز اتفاقاتی مانند قطع برق، کرش کردن سیستم و … ممکن است آن‌ها را از دست بدهید. البته با توجه به اهمیت این موضوع، برخی از نرم افزارها از قابلیت تهیه خودکار بک آپ یا ذخیره کردن خودکار تغییرات روی فایل فعلی پشتیبانی می‌کنند.
با ذخیره کردن داده‌ها روی یک فایل، در واقع آن‌ها را روی یک فضای ذخیره سازی غیرفرار (مانند هارد دیسک، حافظه فلش USB و …) ماندگار می‌کنید. به این ترتیب می‌توانید در آینده به محتویات فایل دسترسی پیدا کنید و احتمالا آن‌ها را تغییر دهید.
عملکرد گزینه Save و تفاوت آن با Save As
زمانی که کاربر از گزینه Save در یک نرم افزار استفاده می‌کند دو حالت کلی زیر امکان‌پذیر است:
حالت اول: اگر داده های فعلی موردنظر برای ذخیره سازی تازه باشد با انتخاب گزینه Save معمولا نام و محل ذخیره سازی فایل (و احتمالا فرمت فایل و تعدادی گزینه مرتبط با ذخیره‌سازی) از کاربر درخواست می‌شود. این کار اغلب با کمک یک دیالوگ باکس ذخیره سازی مشابه با تصویر زیر انجام می‌شود.
داده ها در این حالت معمولا از ابتدا با کمک همان نرم افزار به وجود آمده‌اند. برای مثال در یک ویرایشگر متن ساده ممکن است از طریق محیط آماده‌ای که پس از اجرای نرم افزار یا با انتخاب گزینه New از منوی فایل برای وارد کردن متن در اختیار کاربر قرار می‌گیرد امکان تایپ مستقیم متن و یا Paste کردن آن در برنامه فراهم شود.
حالت دوم: در صورتی که فایل در گذشته ایجاد یا ذخیره شده باشد با استفاده از گزینه Save، داده های موردنظر روی همان فایل ذخیره می‌شود. این فایل ممکن است با استفاده از قابلیت Open یا سایر روش‌ها توسط نرم افزار باز شده باشد یا لحظاتی پیش توسط نرم افزار ایجاد شده باشد و اکنون روی آن تغییراتی انجام شده باشد. حالا با کمک گزینه Save این تغییرات روی فایل فعلی ذخیره خواهد شد. این حالت به خصوص برای ویرایش و نگه داری محتوای جدید (یا در حال تکمیل) روی فایل فعلی به کرات مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در اغلب نرم افزارها علاوه بر گزینه Save، گزینه دیگری به نام Save As نیز وجود دارد. اگر در حال کار با یک فایل هستید که در گذشته ایجاد یا ذخیره شده است گزینه Save As همواره این امکان را در اختیار شما قرار می‌دهد که به جای ذخیره محتویات فعلی روی فایل کنونی، آن‌ها را روی یک فایل جدید در مکان موردنظرتان یا روی یک فایل که در حال حاضر موجود است ذخیره کنید. (در صورتی که کاربر سعی کند داده ها را روی یک فایل موجود ذخیره کند به او هشدار داده می‌شود که این فایل با داده ها یا محتوای جدید جایگزین خواهد شد.)
می‌توان گفت گزینه Save در حالت اول در واقع عملکردی معادل با گزینه Save As خواهد داشت و تمام مطالب بیان شده از جمله امکان ذخیره کردن داده های جدید روی فایل های موجود نیز در مورد آن صادق است. اما در حالت دوم بدون نیاز به تعیین نام و محل ذخیره سازی، محتویات بدون اتلاف وقت کاربر روی فایل فعلی ذخیره می‌شود.
کلیدهای میانبر برای ذخیره سازی
در اغلب نرم افزارها از ترکیب کلیدهای Ctrl + S (در ویندوز و از ترکیب Command + S در مک) به عنوان میانبری سریع برای گزینه Save استفاده می‌شود. این در حالیست که برای Save As میانبر ثابتی وجود ندارد و بسته به نرم افزارهای مختلف از میانبرهای متفاوتی مانند F12 یا Ctrl + Shift + S (در ویندوز) یا Command + Shift + S (در مک) و … استفاده می‌شود.
