وبگردی خصوصی Private Browsing

وبگردی خصوصی یا Private Browsing چیست؟

وبگردی خصوصی یا شخصی (Private Browsing) یکی از قابلیت‌های کاربردی در مروگرهای رایج امروزی است که معمولا به منظور حفظ حریم خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

زمانی که مرورگر وب در حالت وبگردی خصوصی قرار می‌گیرد نشست یا سشنی (Session) موقتی ایجاد می‌شود که از نشست اصلی مرورگر و برخی داده های مرتبط با آن مستقل است. در این حالت برخلاف نشست اصلی، اطلاعات مربوط به وبگردی نگه داری نمی‌شود و پس از پایان یافتن نشست، تقریبا هیچ ردپایی از وبگردی کاربر روی دستگاه باقی نمی‌ماند.

اطلاعات مربوط به صفحاتی که کاربر در Private Browsing از آن‌ها بازدید کرده است در بخش تاریخچه (History) مرورگر ذخیره نمی‌شود. همچنین در حالت وبگردی خصوصی، سایر داده های مرتبط با وبگردی (نظیر کوکی ها و فایل هایی که در حالت عادی کش می‌شوند) به هنگام خروج از این حالت، به صورت خودکار حذف می‌شود. البته در اغلب مرورگرها هر زمانی که کاربر بخواهد می‌تواند برای حذف اطلاعات ذخیره شده حین وبگردی معمولی اقدام نماید.

کاربردهای Private Browsing

هدف اصلی این ویژگی در مرورگرهای وب، فراهم کردن امکان وبگردی بدون باقی ماندن آثار آن روی دستگاه است. به این ترتیب سایر افرادی که ممکن است در آینده از دستگاه شما استفاده کنند قادر به مشاهده لیست صفحاتی که در این حالت بازدید کرده‌اید یا جستجوهایی که در این حالت انجام داده‌اید نخواهند بود و همچنین اطلاعات شخصی که حین تکمیل فرم های اینترنتی وارد کرده‌اید نیز ذخیره نخواهد شد.

کاربرد فوق به خصوص در مورد سیستم های رایانه ای که متعلق به شما نیستند یا افراد زیادی از آن‌ها استفاده می‌کنند (مانند رایانه محل کار یا یک کافی نت عمومی) مفید می‌باشد. ممکن است در یک سیستم شخصی هم برای وبگردی های محرمانه و فعالیت هایی مثل خرید آنلاین هدیه تولد که کاربر مایل است از دید دیگران (مثل اهالی خانواده) مخفی بماند از وبگردی خصوصی استفاده شود.

همچنین از این حالت برای مشاهده نتایج موتورهای جستجو بدون درنظر گرفتن سابقه جستجوها یا علایق کاربر کمک گرفته می‌شود. استفاده از یک سایت با حساب های کاربری مختلف به طور همزمان در یک مرورگر نیز یکی از کاربردهای حالت وبگردی خصوصی است که با توجه به مستقل بودن نشست آن از نشست اصلی مرورگر امکان‌پذیر می‌شود.

وبگردی خصوصی در مروگرهای مختلف

حالت وبگردی خصوصی در مرورگرهای موزیلا فایرفاکس (Mozilla Firefox) و سافاری (Safari) با همان عنوان Private Browsing شناخته می‌شود. اما در گوگل کروم (Google Chrome)، از این حالت با عنوان Incognito mode (یا حالت ناشناس) و در مرورگرهای اینترنت اکسپلورر (Internet Explorer) و مایکروسافت اج (Microsoft Edge) هم با نام InPrivate Browsing یاد می‌شود.

گفتنی است این حالت معمولا در یک پنجره مجزا فعال می‌شود و برای این منظور می‌توانید از منوها یا میانبرهای صفحه کلید استفاده کنید. به عنوان مثال برای ورود به این حالت کافیست در منوی مرورگر به دنبال گزینه‌هایی نظیر New Private Window (در موزیلا فایرفاکس) یا New incognito window (در گوگل کروم) و New InPrivate Window (در مایکروسافت اج) بگردید و یا از کلیدهای میانبر Ctrl + Shift + P (برای فایرفاکس، اینترنت اکسپلورر یا مایکروسافت اج) و Ctrl + Shift + N (در گوگل کروم) کمک بگیرید. فراموش نکنید زبانه های مختلفی که در این پنجره ها باز می‌کنید نیز در حالت خصوصی قرار دارند.

امکان ردگیری در حالت Private Browsing

باوری که در بسیاری از کاربران شکل گرفته اینست که وبگردی خصوصی به طور کامل می‌تواند از ردگیری فعالیت های کاربر و شناسایی آن‌ها جلوگیری کند.

برخلاف تصور فوق در این حالت همچنان ممکن است وبسایتی که از آن بازدید می‌کنید، فراهم کننده سرویس اینترنت (ISP) شما یا حتی شخص دیگری قادر باشد فعالیت شما را ردگیری نماید و حتی شما را به صورت منحصربفرد شناسایی کند. اطلاعاتی نظیر نشانی IP و حساب های کاربری، آسیب پذیری های امنیتی در مرورگر، افزونه هایی با اهداف شرورانه که روی مرورگر نصب شده‌اند (و در حالت وبگردی خصوصی هم فعال هستند) و … می‌توانند به ردگیری شما در این حالت کمک کنند. البته ذکر این نکته ضروری است که در برخی مرورگرها برای حفظ حریم خصوصی در این حالت، افزونه ها به صورت پیشفرض غیرفعال می‌شوند و کاربر در صورت نیاز می‌تواند آن‌ها را فعال نماید.

به منظور خصوصی‌تر شدن وبگردی و کاهش احتمال ردگیری شدن توسط وبسایت ها و … از قابلیت‌ها و تکنیک‌های پیشرفته‌تری مانند ویژگی Tracking Protection (در موزیلا فایرفاکس) و شبکه های خصوصی مجازی (Virtual Private Network – VPN) استفاده می‌شود.